Το νερό αποτελούσε πάντα πηγή ζωής για τον άνθρωπο. Άνθρωπος χωρίς νερό δεν μπορεί να επιζήσει, για αυτό και οι πρώτες οργανωμένες κοινωνίες εμφανίστηκαν δίπλα σε ποτάμια, λίμνες και στη θάλασσα. Πρωταρχικό μέλημα του ανθρώπου ήταν η εξασφάλιση καθαρού, πόσιμου, σε ικανή ποσότητα νερού, για όλες τις ανάγκες του.

Ιδιαίτερα στην Ελλάδα από την αρχαιότητα ακόμα, χτίζονταν πόλεις σε κατάλληλες τοποθεσίες, λαμβάνοντας πάντα υπόψη και την διάσταση του νερού. Κάτι τέτοιο είναι εύκολο να το συμπεράνει κανείς, από το πλήθος, την τεχνική αρτιότητα και την ποιότητα των έργων που σχετίζονται με το νερό ανθρώπινης κατανάλωσης και που υπάρχουν σε όλη την επικράτεια της Χώρας.

Εικόνα 1: Ανάκτορο Κνωσσού

Έτσι βλέπουμε το τεχνολογικά απίστευτα προηγμένο ανάκτορο της Μινωικής Κνωσσού στην Κρήτη για τα δεδομένα της εποχής (όταν οι άλλοι ζούσαν στις σπηλιές), να έχει δίκτυο ύδρευσης για την παροχή πόσιμου νερού σε όλους τους χώρους, λουτρά και αποχετευτικό δίκτυο (το οποίο δουλεύει ακόμα και σήμερα σε περίπτωση βροχής). Όλα τα παραπάνω σε ένα κτίριο 22.000 τ.μ. (αντίστοιχο με 28 πενταόροφες πολυκατοικίες) το οποίο χτίστηκε τουλάχιστον πριν από 3500 χρόνια (πριν το 1500 π.Χ.)

Επίσης το μοναδικό από επιστημονικής και κατασκευαστικής άποψης Ευπαλίνειο Όρυγμα, μια σήραγγα μήκους 1036 μέτρων κοντά στο Πυθαγόρειο της Σάμου, η οποία κατασκευάστηκε πριν από 2500 χρόνια (6ος αιώνας π.Χ.) για να χρησιμεύσει σαν υδραγωγείο.

Εικόνα 2: Ευπαλίνειο Όρυγμα

Το έργο, πρωτοπόρο για τον τότε κόσμο και μοναδικό για αιώνες, αποτελεί κορυφαίο τεχνικό επίτευγμα, ανάλογα του οποίου απαντούν μόνο στη σύγχρονη εποχή. Η αρτιότητα της κατασκευής και η ορθότητα των τεχνικών προδιαγραφών αποδεικνύεται από το γεγονός ότι το υδραγωγείο λειτούργησε για 1.000 χρόνια και, αν γινόταν η απαραίτητη συντήρηση, θα μπορούσε να λειτουργεί ως τις μέρες μας.

Κατά τον Μεσαίωνα υπήρξε πολύ μεγάλη οπισθοχώρηση και σε αυτόν τον τομέα, λόγω του Χριστιανισμού και των πεποιθήσεών του σε σχέση με θέματα ατομικής υγιεινής και υγείας, το οποίο προέκυψε από τον σκοταδισμό, την πλήρη απαξίωση της επιστήμης και την ταυτόχρονη επικράτηση της θεολογίας, 2500 χρόνια μετά τον Μινωικό πολιτισμό. Απόρροια όλων αυτών οι επιδημίες που εξόντωσαν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της Ευρώπης.

Τα πρώτα δίκτυα ύδρευσης με την σημερινή τους μορφή άρχισαν να κατασκευάζονται τον 19 αιώνα. Η ανάπτυξή τους ήταν ραγδαία, με αποτέλεσμα την σημερινή τους μορφή.

Σήμερα κατασκευάζονται σύγχρονα τηλεχειριζόμενα και τηλεεποπτούμενα δίκτυα ύδρευσης, αποτελούμενα από αισθητήρες μέτρησης διαφόρων παραμέτρων, μερικές από τις οποίες είναι παροχή, πίεση, στάθμη δεξαμενών, επίπεδο απολύμανσης, pH, θολότητα κ.α. Τα υλικά που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή των σωληνώσεων είναι συνήθως πλαστικό και μέταλλο, ενώ μέχρι πρόσφατα και ο αμίαντος (καταργήθηκε για λόγους υγείας).

Μελλοντικά τα δίκτυα ύδρευσης θα αναπτυχθούν πολύ περισσότερο προς τον τομέα της διαχείρισης, της εξάλειψης των αφανών διαρροών, της ενσωμάτωσής τους σε πληροφοριακά συστήματα, της ανακύκλωσης υγρών αποβλήτων, της αφαλάτωσης και γιατί όχι την πλήρη διασύνδεσή τους σε ένα ενιαίο και αδιαίρετο δίκτυο στα πρότυπα των πληροφοριακών δικτύων (Internet) και αυτών της ενέργειας, με σκοπό την καλύτερη διαχείριση και εξοικονόμηση νερού, πόρων, ενέργειας και τελικά κόστους.